Versione :

Tarra

À principiu d’inguernu l’Arabi cuminciani à accatastà soldi
À l’ingrossu par u so viaghju à a Mecca, quallà indù castizzighja a petra nera.
Un ci hè da rida o da schirzà. Facciu ancu eiu cussì, è piattu solda
In un locu sicuru, da visità lochi santi da imbasgialì u me essa.
À tempu ghjuntu quallà, mi ni stocu à pusà ori sani, sfacindatu,
Piattu à l’ombra d’una fica, incappuccinatu,
ogni tandu mi strattu in tarra in l’aspittera d’una boci arghita,
vicina o luntana. Di natura socu piddà pazienza subratuttu quandu aspettu
u Scunnisciutu. Passa è sfila u tempu, è sì ghjeu ùn riescu à chjappà lu in mè,
tandu m’arrizzu è, pianu pianu mi ni passu sin’à l’agenzia a più vicina
in busca d’un altru viaghju versu un altru tempiu.
Portu sempri cun micu un zinzicu di cinnara lighjera.