ZIA FRANCESCA
ZIA FRANCESCA
Quandu chì era andata à vede la à l’ospidale m’avia dettu : “Dì ch’elli mi caccinu di quì chì eiu ùn ci possu più stà ind’è sta stanciaccia!” Era quantunque stata furzata di fermà ci attorna parechji ghjorni chì li avianu tagliatu un’anca rosa da u male. Avà, tuttu per ella avia da cambià; ùn puderebbe più marchjà.