Da u dubbitu à l’amore

Da u dubbitu à l’amore

 

Da u dubbitu à l’amore, u core bilancia...

Daretu à ogni paura, u dubbitu si piatta,

Un velu opacu duve l’amore si ne scappa.

L’alma, un campu di battaglia duve duie forze lottanu,

A paura, un dracone, l’amore, un scopu.

A prima aggranca, l’astru si stende

A prima nasconde, l’altru difende.

A paura ritene, l’amore libera,

Una ferisce, l’astru guarisce, bella sicura.

Vestuta di paura, l’alma hè prigiunera,

Eternità

Eternità

A to risa, un fulmine

I to ochji, dui soli

U mo core, à i to pedi

E nostre anime, pare.

 

Alzemu ci inseme

Luntanu di u rimore.

A mo gioia, u t’amore,

A mo unica salvazione.

 

E to parolle, dolce carezze,

Sbucciata

Sbucciata

 

Da l’ombra sò esciuta, una farfalla sbucciata,

L’ale fremente, versu à una petraghja nova.

U core batte a misura d’un ritimu scunnisciutu,

Un svegliu di i sensi, un sole novu.

 

È in e to bracce, rinascu, un fiore chì si spanna,

Sottu à e to carezze, sò, tuttu ciò ch’ùn ardia di crede,

A speranza hè un cantu chì ribomba in mè,

È in i to ochji, vecu l’eternità.

 

Pella contr’à pella, una lingua secreta,

Murmuri d’amore, essenza inzuccherata,

Sedecianni torna

Sedecianni torna

L’anni filanu, à l’infuria è u tempu si n’hè andatu.

Contu e stonde, l’aghjustu una à una.

Menu ghjorni davanti chè daretu, hè vera,

Ma l’anima si migliureghja è u core s’hè maturitu.

 

A rena scorre, inesurabile è loscia.

L’ombra stinza i so passi, u ghjornu si ne và.

U mo core, giovanu tempi fà, oramai hè serenu.

Tastu l’istante presente, cù tanta primura.

 

È un ghjornu, di colpu, un lampu in u bughju,

Sia tù stessa

Sia tù stessa

 

Ùn sì un camaleone, scambiandu di culori

Per piace à l’altri, hè un’ illusione.

Sia tù stessa, sputica è vera,

Ùn t’inturchja micca, ùn ti rompi micca.

 

Interessante, piacevule, distrattiva ?

Isse parolle ùn ti definiscenu micca.

A to voce, i to sintimenti, lascia li alzà si.

Spechju sciappatu

Spechju sciappatu

In un mondu chì gira à rompe chjavette è frombu,

Duv’è l’infurmazione ci annega, sbambanati, tutti simu,

Cunnettati, ma persi in ‘ssu mare immensu,

Un battellu senza bussula, senza rifiatu, ciambuttatu.

 

Spechju sciappatu, sprindori difurmati, dilusori,

Un mondu in equilibriu, fragile è pienu di pauri,

Si cerca un sensu, una stella, un fanale luntanu,

Ma l’avvene hè incertu è i chjassi s’intricanu.

 

Inugualità spalancate, spaffature, ci alluntanemu,

U lamentu di l’anima

U lamentu di l’anima

 

Core à pezzi, anima in strappella, prigiunera,

D’un amore illusoriu, induve u mo core invanu more.

I to ochji, duie stelle luntane, splendenu in un celu scuru,

Cum'è duie lacrime chì cascanu in u mare,

Ignurandu u mo focu internu, ardente è puru.

 

Un filu di speranza, tenuu, fragile, si ballotta,

Pace è Salute

Pace è Salute 
À tutti voi è i vostri cari. 
D’un’altra banda, s’ella vi garba a pruduzzione culturale pè a vostra spressione, vi accuglieremu cun piacè tamantu s’è vo site pronti à fà cunnosce parè o creazione in e nostre messe à ghjornu, chì quesse -peccatu!- ùn saranu più à ogni settimana cum’è prima, Ma pruveremu à fà le subitu ch’è no a puderemu... 

BALDI Letizia, insignante è creatrice

Scontri di 16.01.2025

<A BASTELLA DI DOLCELLINA>

 

Nata in u 1993, BALDI Letizia hè insegnante in CP/CE1 è hè direttrice di a scola bislingua è immersiva di u Viscuvatu. Attempu, hè formatrice à l’INSPE di CORSICA.

Pages