Ateru no restai de nois

Ateru no restai de nois, si no sos ojos
isetende sa fine. Una mesura
pagu justa ue nemos ischit
chie ‘ìnehet o perdet. Forsis nudda b’at a aer
abberu de su chi cheriamus;
pessa, amore: un’arena sene imprentas,
unu mare sen’abba ne caos. Nudda
nos diat prenare chei s’atesura,
chei sos inzestos brujados
dai sas brajas de s’ammentu.
Nei sos carignos, ti lu naro cun su coro,
nei sos basos, dian poder abbiare
cuddu brione de istima, de amore
ch isvanessiat chei su piuere de su manzanu.
Ti l’apo jà nadu, nudda restat,
mancu su dritu de ischire
chie ‘ìnchet e chie perdet,
chie est istadu, si tue o eo, chie nde ‘ateit s’atunzu.