La tëila encanteda

Cun l telé dl'ava
scundù sota la poles
uni nuet me n stéi per mi cont
y chëuj òra fìi de luna.
Na nuet éi depënt
l jol dl vënt.
Fabules nen liëi cënt
dutes cun grops de surëdl
ajache l fil ie deslij.
Cun l'ela blancia dl daduman
y cianties d'amor da zacan
éi fat l'ëur.
Mët butons de ghilghes
y é scumencià a rubé
dal flucion dl tëmp
eles de suenns depënc
zandli de ruscel
é rubà l'amor
y l'é metù ìte
ajache ne ue nia
n guant da sandì
ma ue n guant encantà
che me feje semië uni di.
Enscì uni nuet me n stéi per mi cont
y chëuj fìi de luna.
Ma l ie per pensé a ti.