È tandu...

Chjudi lu to cori à i sticcateddi acquicciosi, aterni
favaci oramai richitati
è volta
ind'a to mimoria, franca
i chjassi pitricosi
duva fermani di petra ancu
i cori sutt'à i passi di l'omu !
Ogni soffiu di ventu hè par tè una boci :
a zirpittata di u cavaddu liatu
u passu losciu di l'anticu
inchjustratu à l'umbra di i casi
avvinti da lenzi di soli.
È dunqua, andaccianu
ind'a to umbra stessa
tocchi li sepi brusgiati, piatti
in li tempii di marmaru
circhendu quiddi com'è tè
luccichi di bronzu ind'u senu.
Tandu, a tana ricca di vita rifiata
è più forti cresci a brama d'amori !