Puema scappaticciu

Un omu solu accodda i casci in i so bracci
È i si porta à mezu à u buschettu
I si stringhji forti forti issi casci da chì ùn li scappini
In issu viali diserti
È puri parichji cuscogliuli invisibuli, ingiadditi
Sò purtati da u ventu da supra à i so spaddi
È puri puri dui o trè casciucci
Li sò strappati da supra à i so spaddi da u ventu scuntentu.
ùn se capaci, « omu solu » à stringhja in i to bracci ugni mumentu, scappaticciu,
ùn se capaci « maestru ».
Ugni casciuccia s’hè fattu trè giri in tornu à u focu

Cadastru 2

Tutti i paisani
ani spalmatu i so mani
È l’ani infalzati in a carta nantu à a tola :
« A tarra ghjè meia », mughjaiani tutti.
Tutti.
Ghjeu, ùn mi vulia inframetta, chì pinsaia
À quidda surghjenti da suttu à i so lochi.
Par idda nisciunu attu di prupiità,
In stacca, nisciuna prova. È puri
d’ogni manera ghjera meia a surghjenti benchì in ogni tempu o guasi
ghjera strappata da u soli.
Tandu avia più aria à una striscia à mezu à i cantona
Cà una acquaviva. Ghjera una inzecca in u saltu sdraianatu
Chì m’aspittaia à mè

Cadastru

Bizardu chì tutti issi sgiò di a merria
Un ricunniscissini u soiu di l’altru.
A ghjurani, a mani in pettu ch’iddi sò sicuri (di cosa hè di quali)
È cù una mina tracciani i segni d’ogni lenza .
È ogni volta chì ghjeu m’affaccu da circà issa vaddina
Quidda in fundu di issa inzecca di u diavulu
A mi riccusani:
Dà ci a prova ch’idda hè toia è a ti demu
Mi rispondini cù superbia.
È ùn mi costa tantu di lascia corra a vaddina
Quiddu ghjargalonu chì spiccia in li me veni.

Tarra

À principiu d’inguernu l’Arabi cuminciani à accatastà soldi
À l’ingrossu par u so viaghju à a Mecca, quallà indù castizzighja a petra nera.
Un ci hè da rida o da schirzà. Facciu ancu eiu cussì, è piattu solda
In un locu sicuru, da visità lochi santi da imbasgialì u me essa.
À tempu ghjuntu quallà, mi ni stocu à pusà ori sani, sfacindatu,
Piattu à l’ombra d’una fica, incappuccinatu,
ogni tandu mi strattu in tarra in l’aspittera d’una boci arghita,
vicina o luntana. Di natura socu piddà pazienza subratuttu quandu aspettu

U celu supra à a ricciata

Essa spachjatu, chì incantu
Quandu si pò sunnià à qualchissia,
Ciuttà si in celu, fighjulà a cursa scemma
Di l’aceddi.
A to incapacità à parlà, à dì à unu un qualcuseddu di primura,
A si portani l’aceddi nantu à i so ali, tacca nera
Chì sciuppa di biancori, com’è spiriola di fumu
Chì si sbucina è lascia scattizzà u lumu.
L’andati alati s’alargani in celu, è u to cori
Si ni stà quì inghjò,
In accordiu cù i so fatti à iddu.
In u celu è al di là, va puri, ma ùn ti scurdà
Chì l’infinitu ùn hè :

A talpa

A tempu nata
L’ani mandata in i gallarii
L’ani mandata in issi tunneddi bughji
Senza fondu
Comu a ti sintarii, tù
Senza cunnoscia à nimu
A viaghjà à a ceca
Cù cusì pochi parolli
Sì tù ùn pudii annichjà a bughjura
Comu a ti sintarii, sì omu t’infrugnaia
Subbitu in i gallarii ?
Dì mi la , o chjù,
Talpuchja à pena nata.

Strisci d'amori

Ha accunsentitu u fattu chì a morti ùn t’aspetti
Ma s’hè ghjà affaccata arimani, nanzi arimani,
Arisera.
È sta mani po ti se alzatu, risciuscitatu, l’ochji impicciati sempri
È ch’ani scontru prima : « una donna graziosa, muderna
Vistuta di coghju castagninu, pilusa di seta, ghjambincalzittata di nilonu grisgiu ».
_è invità vi, Ana, ind’è mè faci u caldu ?-
li chersi d’una bucetta incerta.
Ma…, inveci d’arrisponda, ti lascia i so botti
Cù u taccu staccatu quallà in u cantu di u carrughju. U tremu di l’anchi fini,

A cummunioni di u lupu

ABBA-Padri, ricunnosci mi, aghju scontru u lupu in furesta . Socu pecura à l’anima persa. Quali pò vincia l’animali, o ancu l’animalottu, chì gira u mucichili versu a luna. Versu tè. Mi voli di più cà a so libartà, di più cà una donna. Ghjè l’invidia chì mi voli scarnà. Ghjè quì di pettu à mè i so zampi sticchiti, pinnaciutu, l’ochji imbacciaccati, i manseddi aparti sgrignendu i so denti bavacciulosi. Tuttu ghjè falzu, spavintosu, pessimu. O bà, u lupu mi allucinighja. Sì tù ci pò qualcosa, dà li a cumunioni.

Iddu è iddu solu

L’animali iscrivi un mondu novu.
In a lucciula di a bestia è di u scemmu lucichighja un lavu mistiriosu. Spiccatu, da sempri,
Spizzatu, nucenti è firoci, mancu un sguardu mancu un spirà, nisciun sognu. Quasi un disertu.
Un biotu virginali, ingutuppatu, un biotu chì carminighja, è rughja l’adempiu listessu à quiddu di u tempiu o di quiddu viaghju da issu puntu imaginariu sinu à l’isula sunniata, nantu à l’andatu chì porta da a punta acuta di a figidì à i pianuri, da a machja à u buschettu prima a chjarina.
Scuntrà un scemmu ùn hè quantunqua scontrà un lupu,

Prima à u lupu

Avà po chì nimu ùn mi circhi, chì a me faccia hè signata da a fraiata di
U lupu !
Oghji ch’hè oghji mi n’avvigu di quantu era filici issu tempu
Nanzi ch’iddu spicchessi quiddu saltu.
Ghjeru capaci à vucirà nantu à i tombi di tutti l’altri,à tuccà u celu.
À chjappà farfalloni viuletti.
À dì tuttu.
Campà ghjera cusì simplici nanzi à u iddu,
u lupu.

Pages