SPASSIGHJATE LITERARIE: “A vindetta di l’animi in pena”:

A VINDETTA DI L'ANIMI IN PENA

D’i parti di San Polu, Rinaldu, un cacciadori rinumatu, era dunnaghju è ni facia quantu Diu ni pò binidiscia . 

Avia prumissu u matrimoniu à Disulina ma l’hà tarucata pà piglià si un'altra, è po un’altra, è po un’altra...

A povara zitedda, divintata a risa di u paesi  s’hè prestu ammalata , Hà finitu pà piglià una corda è s’hè appesa.

Una sera che Rinaldu era à caccia  in posta à u bicazzu vicinu à u fiumu, vedi una donna tutta vistuta di biancu, a faccia è u capu  piattati, chi s’aviccinava senza chì i pedi tocchini in terra.

 

Impauritu, Rinaldu lenta una cartucciata ma quidda,chì era una murtalaghja vultata da culandi s’avvicinaia sempri.

-« Quali sè, è chì mi voli à mè ? rispondi ! »

-« Socu, spezia di bruttu porcu,  quidda ch’hè tù a' disunurata ! «

-« O Diareddu ! sè Disulana ! »

-« Ùn dì u nomu di Diu, chì​ l'a' stupat’in faccia  quand’è  tù m’a' taruccatu ! »

In pochi mumenti, un altru  murtulaghju, è po un altru , è po un altru s’avvicinani  intorn’à u cacciadori.

 Chì mi ,vuleti ? chì mi vuleti ? diavuleddi incatinati  chì m’impauriti ! Maria ? Lucia ? 

    Francesca ?  Sò eddi mì! »

-« Iè chì semu noi ! è tù ci a' ingannatu ! ti n’inveni ? »

-« Vi dumandu piatà, sogu impardunevuli. »

Disulina si pesa è dici :

Chì avemu da fà à issu bruttu porcu chì ci hà taruccatu è datu tanti turmenti ?

Maria rispondi :

 -«  Quand’eddu m’hà lacatu, a me mamma hè morta di vargogna ! Dumandu  ch’edda sia l’ultima notti pà eddu ».

È tù o Lucì ?

À mè m’avia prumissu u matrimoniu, è po m’hà fattu un ziteddu. Dopu hè fughjitu ! Di dulori mi sogu annigata incù u u me criaturu ch’aghju quì in bracciu.

      Dumandu pà eddu a morti . «

À tè o Francesca ! chì dumandi ?

Eru famita è Rinaldu tutt’i seri vulia cumprà à pezzi d’oru a me virtùAghju sempri  dittu di nò che finch’hè aghju pussutu. Ma a fami hà fattu ch’aghju cidutu.

     Dopu hè sparitu è mi socu lampata à u laconu, chì eru tantu vargugnosa !

     Dumandu anch’eiu  pà eddu a morti,  è basta. »

Allora i trè murtulaghji ani presu un matareddu di lecci ch’edd’aviani piattu sott’à codda, è si sò missi à ghjirà intornu à Rinaldu.

I colpi piuviani è in pochi mumenti l’ani acciacatu. U  povar’omu hà pagatu tutt’u mali ch’edd’avia fattu à issi trè malurosi, chì si ni sò vultati in i so sepolcri, è ani lacatu mortu in terra u so ingannatori.

-“Quiddu chì ùn voli essa castigatu pà i murtulaghji devi  fà di a so vita un mudelu di virtù,” hà dittu Confucius chì scrivia u corsu.