Versione :

Saluta ghjà u sorbu

Saluta ghjà u sorbu, suttu à u sorbu u visu avviatu versu tè,
to frateddu hè statu intarratu. In senu à a tarra l’ossa soii
annirescini, l’arba cresci trà i vertebri.
Saluta ghjà u sorbu, a so curteccia chì s’assumidda à a peddi,
a cuddana di peruli appesa à u coddu di u vittonu. Saluta a fiara di a curona.
I radichi improntani trà a fronti di to frateddu,
u sorbu hè pienu à rimori chì quandu affacca u viranu
zirlani in virdumu.

Mentri Laika, sminticatu in l’universu, abbaghja
i lumi di i casetti s’accendini una à una. Pudaria essa i setti dighjà,
da u celi pudaria cascà ni farru, ma sempri, a leghji di a fisica,
scritta inde a petra ed a cunchidda,
faci girà stu paesi turchinu.
E cusì s’accendi a lumeredda,
cusì si scalda u cori untu
è l’ombri baddani annantu à i mura.
In qualchidocu un ghjacaru sulitariu veghja u nostru pianeta.
Eiu salvu stu pianeta, pudaria abbaghjà,
ma l’emittenti radiufunichi, a sà, tutti i missaghja
chì coprini u celi, u frusciu è u fracassu di i satellita.