Versione :

Quandu scucingu

Quandu scucingu, hè cumu s’è tuttu andava à risicu
è sbruffu u sale è ti aghju i mendi
ad ogni fulminante. Tandu chì fà? Mettu i dischi
è Bach è Beethoven mi facenu cumpagnia.

Scrizza, fantasticu, u volu di u viulinu
nantu à a pignata cun l’acqua chì ci pichja,
ed e meludie sò sbollari
chì sbruffanu nantu à a tavula imbruttendu a tuvaglia.

Hè strana! Tante note, à passa è veni,
mi vanu drittu in core quandu sò impignata,
ma s’o e stò à sente è ch’eo ùn facci nunda,
mancu ci facciu casu, distratta ed u capu giratu.

À sapè s’ellu hè cusì quandu si cerca à Diu,
è mentre ch’o ci demu à bazzichelle
di nunda, sticcatelli, vicinu à noi cura
più chè s’omu riflette, chjama è preca,
è s’omu ùn li face dumanda, risponde
più vulinteri chè s’omu u cerca in manera precisa.