Versione :

Istaddiali di Santu Martinu

Cumenti marizzadda
chi di lu mari l’illusioni allonga
i la rena t’allonghi tu lu tempu.
E’ lu tempu di l’eva chistu tempu,
e di li dì chi ingrògani i l’ammuntunassi
lentu di crogi sempri più vigini,
sempri più fitti
cumente li fogli chi tàppani
lu caminu chi s’alluntana
sottu a li tratti stracchi di ca’ parti.

E pari in làgrimi l’aria
candu s’ammiscia a l’alenu burosu
di la chèvia appena cumpuddadda
da l’albadda. E pari
chena fini lu silenziu chi piena
lu bòiddu tra li fondi rugghjnosi,
undi l’azzurru è più azzurru si cumpari.
Ma basta la dulciuria
d’un crabbolu ismintigaddu,
la maraviglia  pa’ una mura-mura
imbaradda i la chisura isfatta   
da l’annu chi s’incana
pa’ avviarà che fiara la mimoria,
e l’animu affrisciaddu in tre piggi
di malincunia. Zùccaru si faggi
tandu di la murta-murta l’asprori,
perli di curaddu li baddi di l’ua
di palma appàrini
a lu soli chi puru in chistu tempu
ha un so’ calori, e ghjà
la baga-baga groga chi s’inruia
spagli in ghjru dìsigi di naddali.