Y tu a me fé lum

y po' ie rueda la mort
cun mi ani muessen vester anjeniëi
la rames pica pesoces a mespies
ma l ie dedite che zitra la cusciënza
dla fin - a dì la urità ne n'iesen mei anjeniëi
dldut - la vita scarpetea sciche te na rë
y s'engatiëia te n nia l fil estrem
l fla, l cridlé, l ie enscì che n ruva tla storia
dì adaut l'ultima paroles dl liber
la priëra che ie tla entenzions
muessa arjonjer l fin omla y rëidla
sciche rëidla ie la mort che vën a te tò
y ne permët nia deplù de sé enstëssa
y entantsce jeta la trica sun l'eghes chietes
sas che descuer l juech cunzentrich di cërtli
te chëi che se avisa ìte duta nosta vita

bele cun duta la runfles di vedli da pené jù
ie fove rama de n ulivaster sentà ìte dan cënt ani
y encuei ela agaiëda sciche osc me à zarà jù
dala scorza l curtel dl maester Sciola
åën sons l depënt de Gejù
- auter ulif - tacà sun ch'sta crëusc
y tu ies l'uele che vën da mi frut
canche fove mo lën vif;
se abinon inò deberiëda sun chësc autèr
ie ërt sù per for
y tu a me fé lum