U MULINAGHJU BASTILICACCIU

 
Petru Paulu era un Mulinaghju felici di i parti di Bastelica. Parchì a so moglia, Mariannuccia, era  parfetta, com’ ùn si ni truvà pocu :
U maritu avia sempri a raghjoni, ch’eddu fessi bè o mali !
 
U  mulinu ùn  avia  più tantu raportu pà vià chì  a farina ghjunghjia menu cara pà u battellu.  Allora Petru Paulu dissi à Mariannuccia :
-« O Mariannù, u megliu saria di venda u mulinu è di cumprà una bedda vacca, avariami latti in quantità è tutti l’anni, un viteddu à venda.
-« A’ parlatu bè o Petru Pà ! vindemu subitu u mulinu. »
 
U mulinu hè statu prestu vindutu pà seicentu franchi, è u lindumani, Petru Paulu corri in Aghjacciu, chì  si tinia a fiera animalesca, è incù issi soldi, si compra una bedda vacca bianca, braganata di neru, ch’eddu chjama Bucchisgiola. 
 
In viaghju pà vultà si ni in casa,  a vacca ùn era tanta manza è ni facia di tutt’i culori.
Ghjuntu in Pisciatedda, un’idea li tarabaculava u capu :
-« Ma ch’aghju fattu à cumprà issa Bucchisgiola, sarà tutt’un travagliu, tanta manghjuscula, è mi pò  ancu incurnà ! Saria stata megliu di cumprà un cavaddu, cusì mi sariu achjappatu allora ch’e devu marchjà, è incù una manata di fenu hà manghjatu ! »
 
Gjustu à issu mumentu, un omu passa vicinu nant’à un cavaddu framenti :
 
-«  O quidd’omu, u vostru cavaddu mi faria prò ! Chì  ni diti, u vi scambiu pà a me vacca, grass‘è tonda è mansa mansa ? »
-« Casca bè , o amicu ! Andaiu in Aghjacciu chì ci hè a fiera, à cumprà una vacca. » 
 
Eccu u nostru mulinaghju chì  si lampa à cavaddu, tuttu cuntenti ! 
Ma pochi tempi dopu, vicin’à Cavru, ùn hè più a listessa canzona : 
-«  L’aghju fatta po a prova !  Dighjà chì u cavaddu ùn hè tantu garbatu, è po ùn saraghju micca sempri  in anda, arbaticu ùn n’aghju è u fenu costa caru ! Megliu saria una sgiocca, mi daria latti pà casgiu è brocciu,  caprettu in Natali,  è tinaria l’ortu pulitu ! »
 
Si cansa in Suaredda chì c’era culà Anghjuleddu, un pastori chì avia fattu u militaru incù eddu  in  Tulò in a Marina:
-« O Anghjulè, comu ti senti ?  Aghju quì un beddu cavaddu chì mi dà da fà !  Com’e ti vogliu bè, u ti cambiu pà  una capra di latti ghjovana incù u so caprettu.
-« Eiu sò d’accunsentu ma pà tè ùn saria micca un affaronu! Ma sè tù chì  a voli, allora.. »
 
Eccu à Petru Paulu dinò à pedi, mirendu pà issa strada una pecura figliuta. Si comu chì à ogni mumentu, a bestia si piantava à mastucà qualchì cardu, o curria à pressu  à u caprettu  chì  saltuchjava quì è culà.
 
-«  Trè mè mè, possu dì ch’aghju fattu un affaronu ! Eccu una capra chì  
      m’hà da scimiscia. Ѐ chì  ni faraghju ! Eiu, è ancu Mariannuccia, 
    ùn sapemu comu fà pà munghja issa bestia ! Si pò ancu truncà u coddu  
    saltuchjendu pà issi chjappi. A mi vendu subitu è cusì un ci sarà castigu ! »
 Passatu Cavru semu in Radicali ! 
-« Piantemuci chì a fatica faci u so  effettu.. Sò meziornu ! Eccu quì       un’ustaria, ci manghjaremu un pizzateddu è circaremu à venda a capra. »
 
À tavulinu si trova inc’uni pochi di pastori chì vultavani di a fiera :
-« O amichi, aghju una capra à venda incù u so caprettu, grass’è liscia. chì  ni pinseti ? »
-« Eiu a cumprariu, ma ùn mi ferma più chè vinti franchi, s’eddi vi bastani. 
    Ma vi pagaraghju u manghjà d’oghji»
-« I faremu bastà ! Hè detta ! « 
 
Fattu cena, Petru Paulu, i so vinti franchi in stacca, metti capu versu a bocca di Crichettu ,  ultima cuddata prima di ghjunghja in Bastelica., pinsendu :
-« Tamantu viaghju, è aghju vindutu u mulinu pà vinti franchi ! Ancu di grazia chì Mariannuccia hè una brava donna, sempri d’accunsentu à tuttu ! !  
     Un‘altra m’avaria  manghjatu!  Allora circhemu di cuntintà la. Incù issi vinti franchi, mi piantaraghju in Bocca di Menta ind’è Zi’Andrià chì  mi vindarà una cioccia incù i so piuleddi. Cusì avaremu ovi è puddastri à manghjà.”
  -»O zì Andrì, aveti sempri u puddinaghju ? Vulariu cumprà vi una cioccia è i so piuleddi, ma micca troppu cari chì socu à descia!
-« Pà tè i faremu à vinti franchi. Ti cunveni cusì ? »
-« Cusì va bè ! Eccu li, è ùn mi firmarà più un soldi in stacca ! ».
 
Ni parti incù issa briculia, ma andeti voi à cunverta pà issi stradi ghjaddina è piuleddi !
 
-« Ma chì  diamana aghju fattu dinò eiu ! Saraghju pò scungnuratu è maladettu !
    Aspetta ghjà ch’ùn vogliu mantagà ! Mi ni sbarrazu prestu ! Ghjunghju vicinu à Bastelica,  è à Aziana, truvaraghju à vendà li di sicuru. »
 
-«Bonghjornu amicu, aghju quì ghjaddina è piuleddi à venda. I vuleti ? »
-« Mi piaciaria ma ùn aghju manc’un soldu in casa. Ma vi possu dà un      beddu saccu di pomi novi ! »  
-« À u puntu chì  ni socu, mi cuntintaraghju ancu d’issi pomi, è femu la finita ! »
 
Sacc’adossu pisenti, stancu mortu, Petru Paulu s’avvicina di i so lochi, ma poc’à pocu, li veni a stizza ! Si metti in zerga nera è ghjuntu à un ponti, piglia è lampa in fiumu u saccu di pomi maladettu !
 
À la fini eccu ci in  casa ! Mariannuccia chì  l’aspittava hè d’in brama di sapè u risultatu di u viaghju. 
Petru Paulu li conta pezzu à pezzu tutt’a storia senza sminticà a minima fantasia.
 
« Ma o Petru Pà, i pomi po,  i pudii mett’in cantina, chì  ùn avemu più nudda à manghjà ! Com’hè ? »
-«  Dici bè o Mariannù ! Pesa mi ! Una balla di pomi.  Aghju avutu guai à lampà li in fiumu !
-A’  fattu bè u me maritu! Avà andemu à dorma chì sè stancu, è  faremu un contu chì  quandu si dormi, si manghja !! »
 
Si sò chjinati senza manghjà, nè pinseri manc’unu, allegri è cuntenti. Dumani farà ghjornu !
 
Andareti voi à truvà una donna simuli,  si vo  a truveti, tiniti la à contu  è  ùn a diti à nimu  chì  a vi pudariani piglià.
  Ma scemi com’è Petru Paulu, ni pudeti truvà in quantità. Tandu tuccheti li a manu è lacheti andà, sarà megliu pà voi.